Niet gehinderd door het geregelde leven kijk je om je heen en zie je allerlei zaken die anders door je eigen filter buiten je aandacht worden gehouden. Daar is vakantie toch voor? Even bijtanken, een frisse wind door je hoofd laten waaien, nieuwe ideeën opdoen… Even alle ellende buiten sluiten en helemaal gaan voor het grote genieten.
Wij stapten uit de drukke metro en zouden Mont Martre gaan verkennen.
In een rustig parkje maakten we het definitieve plan van aanpak… eerst dit dan dat… en dat plan liep eigenlijk meteen al anders in dat parkje.
Zo in het begin van zo’n dag kijk je meer door de lens dan met je eigen ogen. Wat die digitale camera voor stille revolutie teweeg heeft gebracht is al vaak beschreven. Plaatjes worden maar raak geschoten, de selectie maken we achteraf, tenminste, dat zeggen we… maar wie doet dat nog uit die duizend vakantiefoto’s. Het is toch veel gemakkelijker om alles te bewaren?
Van deze foto wist ik direct dat ik die ging bewaren. Het beeld is een verhaal op zich.
 |
| Van Drop Box |
Het is ochtend, ongeveer 11:30 uur. De zwarte man ligt te slapen op de bank. Het zal wel een zwerver zijn, maar het pak dat hij aan heeft houdt ook andere mogelijkheden open…
De vier mensen op de andere bank komen aanlopen… ze zijn moe en moeten even gaan zitten. Het lijkt een familie te zijn, maar ze hebben weinig met elkaar… Ze raken elkaar niet aan, ze bewaren een gepaste afstand tot elkaar; drie keer ongeveer dezelfde ruimte tussen hen in... De man kijkt opzij en schat zijn kansen in. Maar zijn vrouw reageert niet. Het hek is voor de drie dames kennelijk bijzonder interessant.
Hun wereld is netjes afgekaderd. Van de bank tot aan het hek, overzichtelijk… Dat geeft rust. En dat wat ze niet willen zien bestaat niet… De man achter hen zien ze niet,
maar hij ziet hen ook niet. Hij houdt zijn hand voor z’n ogen.
Hun werelden schampen elkaar…
Voor mij is het een beeld dat staat voor de manier waarop we nu leven; bij elkaar, naast elkaar, zonder elkaar en veilig afgesloten van de omgeving…
In de digitale wereld gebruiken we Google als we iets zoeken en Google geeft ons terug wat we willen weten. Op basis van het profiel dat Google heeft opgeslagen krijgen we onze personalized search results terug. Wat er nog meer te vinden is, hoeven we niet te weten, we zijn tevreden met wat Google ons geeft.
We communiceren met onze vrienden uit de vriendenlijst. We leven met hen mee, bekijken hun foto’s, krijgen een melding als zij zich verplaatsen, horen per direct wat ze voor leuks hebben gezien, gekocht, gehoord, gevonden…
Mensen die niet op de vriendenlijst staan bestaan niet…
Het is net het echte leven…
De ‘Social Media’ maken ons niet socialer, ook niet a-socialer…
Samen leven is keuzes maken…
Of dat nou op dat bankje in Parijs is of als je je in de digitale wereld begeeft…
Je bepaalt zelf wat je wilt zien en wat je doet of laat.
